STOWARZYSZENIE

O nas

Stowarzyszenie Lingwistyki Rekreacyjnej powstało jako odpowiedź na potrzebę edukacji pozaformalnej, polepszającej kluczowe umiejętności, takie jak analiza i synteza danych oraz umiejętność logicznego wnioskowania. Chęć polepszenia sytuacji w tym zakresie, a także zainteresowanie wieloma aspektami językoznawstwa, z edukacją lingwistyczną włącznie, połączyły wszystkich członków Stowarzyszenia Lingwistyki Rekreacyjnej.

Zarząd Stowarzyszenia:

Joanna Wójcicka

Kamila Gądek-Kownacka

Anna Grzeszak

Katarzyna Grzegorek

Alicja Wójcicka

Agnieszka Szlachta

kontakt

Cele

Głównym celem stowarzyszenia jest popularyzacja lingwistyki rekreacyjnej, interdyscyplinarnej poddziedziny językoznawstwa, antropologii i matematyki. Szerzenie wiedzy z zakresu lingwistyki rekreacyjnej odbywa się w drodze edukacji pozaformalnej, głównie poprzez zajęcia warsztatowe oraz konstruowanie zadań logicznych. Członkowie SLR zajmują się między innymi układaniem zadań na potrzeby polskiej edycji International Linguistics Olympiad (w Polsce: Olimpiada Lingwistyki Matematycznej).

Działalność

Stowarzyszenie Lingwistyki Rekreacyjnej proponuje zajęcia warsztatowe dla uczniów wszystkich typów szkół. Zajęcia takie mogą stanowić wstęp i zachętę do sprawdzenia swoich możliwości w Olimpiadzie. Oprócz warsztatów z szeroko rozumianej wiedzy o językach SLR organizuje także warsztaty dotyczące zagadnień z zakresu etnomatematyki oraz paleografii.

Poza prowadzeniem zajęć warsztatowych oraz układaniem zagadek logicznych SLR organizuje także wykłady popularnonaukowe dla uczniów szkół na każdym poziomie edukacji. Tematyka wykładów obejmuje: zagadnienia językoznawstwa ogólnego (gramatyka, historia języka, typologia języków, języki ginące), etnolingwistykę, komparatystykę, lingwistykę migową, historię pisma, etnomatematykę i inne. Jednym z najistotniejszych celów SLR jest szerzenie wśród dzieci i młodzieży wiedzy językoznawczej oraz świadomości kulturowej. Język jest traktowany jako skarbnica kultury i tradycji, co może brzmi banalnie, acz jest boleśnie widoczne w przypadku kultur ginących.